II

Epizod I.

Zerwałam się z łóżka i popędziłam do łazienki. W biegu chwyciłam ubrania leżące na skórzanym fotelu. Wzięłam szybki, zimny prysznic i pospiesznie umyłam zęby. Po porannej toalecie wbiegłam z powrotem do swojego pokoju. Ubrania, które były na krześle mi nie odpowiadały, więc wyrzuciłam znaczną część swojej garderoby na podłogę. Uklęknęłam i zaczęłam szukać czegokolwiek w stercie ubrań. Po kilku minutach założyłam beżowe legginsy z etnicznym wzorem i granatowy, luźny sweter. Włosy związałam w niedbałego koczka i pobiegłam do kuchni. Otworzyłam lodówkę i wyjęłam  sok pomidorowy. Opróżniłam pół butelki i wróciłam do siebie. Chwyciłam spakowaną walizkę i zostawiłam ją przy drzwiach. Wzięłam swoją skórzaną, brązową torbę na ramię i zaczęłam szukać swoich rzeczy. Wrzuciłam do jej wnętrza telefon, iPoda, książkę i półlitrową butelkę wody mineralnej. Otworzyłam drzwi sypialni Huberta i podbiegłam do okna – z jego pokoju było widać całą ulicę.

- Jeszcze pięć minut. – jęknął chowając się pod kołdrą.

Wyjęłam z torby telefon i zerknęłam na wyświetlacz. Było kilka minut po siódmej. Usiadłam na łóżku brata i rozejrzałam się po jego pokoju. Na błękitnych ścianach było pełno plakatów piłkarzy. Znałam ich wszystkich, Hubert mnie wyszkolił. Rozpoznawałam kluby, a nawet trenerów.

- Wstawaj. – powiedziałam odrzucając pościel i łaskocząc go.

Zaczął piszczeć i szybko uciekł z łóżka. Pognał do kuchni gdzie czekało na niego śniadanie. Hubert usiadł na wysokim, białym krześle i zaczął pochłaniać tosty. Mój ojciec, Darek siedział naprzeciwko niego pijąc powoli czarną jak noc kawę. Mama krzątała się po kuchni robiąc kolejne kanapki. Rodzinne śniadanie przerwał nam dźwięk dzwonka. Podbiegłam podekscytowana do drzwi i szybko je otworzyłam.

- Dzień dobry. – Marek uśmiechnął się i pewnym krokiem wszedł do mieszkania. – Smacznego!

Moi bliscy grzecznie podziękowali. Marek od dwóch lat był moim trenerem. Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Pojechałam na zawody chcąc uniknąć lekcji w szkole. Wróciłam z nich z drugim miejscem, srebrnym medalem i wyróżnieniem. Mój nauczyciel wychowania fizycznego nie odpuszczał i wymagał ode mnie coraz lepszych wyników. Na początku byłam zła. Twierdziłam, że się na mnie uwziął – miałam przecież najlepsze wyniki w całej szkole, wygrywałam nawet z chłopakami. Zaczęłam regularnie jeździć na zawody. W pierwszej klasie liceum byłam mistrzynią w województwie. Wtedy poznałam Marka. Nic nie wskazywało na naszą dalszą współpracę, jednak po pół roku po raz kolejny spotkaliśmy się na zawodach. Od tej pory tworzymy zgrany, sportowy duet. Poprawiam swoje wyniki, chcę osiągać sukcesy a dzięki Markowi to wszystko zdaje się być realne. W 2012 roku napisałam maturę, ale nawet nie myślałam o studiach. To były najdłuższe wakacje w moim życiu – od maja  do dziś. Teraz, na początku lutego, prawie dwa lata po maturze wyjeżdżam. Centralny Ośrodek Sportu w Spale czeka na mnie z otwartymi ramionami. Do kolejnych letnich Igrzysk Olimpijskich było daleko, dlatego ośrodek nie był teraz oblężony przez sportowców. Miałam tam zostać do połowy kwietnia. Później miałam dwa tygodnie przerwy i wracałam do ciężkich treningów.

- Gotowa? – zapytał uważnie mi się przyglądając.

Kiwnęłam twierdząco głową i podeszłam do rodziców. Przytuliłam tatę i pożegnałam się z mamą.

- Będę codziennie do ciebie dzwoniła. – powiedziała nie mogąc się ode mnie oderwać.

Podeszłam do siedzącego Huberta i pocałowałam go w policzek. Skrzywił się i wytarł miejsce ręką. Zaśmiałam się i porwałam z jego talerza jedną kanapkę.

- Ej! – krzyknął niezadowolony.

Pokazałam mu język i wgryzłam się w pieczywo. Zarzuciłam swoją torbę na ramię i podeszłam do drzwi. Marek chwycił moją walizkę i stanął przy drzwiach.

- A czapka? Szal? – moja nadopiekuńcza mama podeszła do mnie i zaczęła mnie ubierać jak dziecko.

Wywróciłam oczami i poprawiłam założony szal i czapkę.

- Dużo ćwicz i słuchaj się trenera, jasne? – powiedział Darek .

- Ja zawsze słucham swojego trenera. – wyszczerzyłam się.

Marek trzymający moją walizkę spojrzał na mnie z politowaniem i prychnął. Zaśmiałam się i jeszcze raz przytuliłam mamę.

- Do zobaczenia. – powiedziałam i otworzyłam drzwi. – A ty, młody, ucz się pilnie.

Mój brat wywrócił oczami i poszedł do kuchni skończyć swoje śniadanie. Wspólnie z trenerem wyszłam z domu. Poczułam zimny, mroźny wiatr. Uśmiechnęłam się szeroko wyciągając ręce ku spadającym płatkom śniegu. Zbiegłam po schodach i podeszłam do auta Marka. Brązowy Jeep Grand Cherokee stał przed moją posesją. Trener po włożeniu mojej walizki do bagażnika usiadł na miejscu kierowcy i odpalił silnik. Usiadłam obok niego i zapięłam pas. Rzuciłam swoją torbę i kurtkę na tylne siedzenie. Rozejrzałam się po wnętrzu samochodu. Auto było nowe, wcześniej Marek był właścicielem czarnego Audi Q5. Przejechałam dłonią po beżowej skórze, którą były obite siedzenia. Maska rozdzielcza wykonana była z jasnego drewna. Przejrzałam się w lusterku i otworzyłam schowek. Tak jak w poprzednim aucie tak i w tym było mnóstwo płyt. Wyjęłam kilka albumów i zaczęłam je przeglądać. Większość kojarzyłam, ale niektóre nazwy były mi całkiem obce.

- Mam taką samą! – krzyknęłam wesoło machając płytą Robbiego Williamsa.

- Odpalaj. – polecił mi nie odrywając wzroku od jezdni.

Schowałam resztę albumów do schowka i zamknęłam go. Otworzyłam granatowe pudełko i wyciągnęłam z niego okrągły, połyskujący krążek. Włożyłam go do odtwarzacza i wybrałam trzeci utwór. Z ogromnych głośników zaczęła lecieć piosenka „Candy”. Uwielbiałam ten utwór, więc od razu dołączyłam do Robbiego i zaczęłam śpiewać. Rozbawiony trener również zaczął nucić melodię i wystukiwać rytm dłońmi o kierownicę.

- Czerwone! – krzyknęłam widząc zmieniającą się sygnalizację świetlną.

Marek wcisnął pedał, z trudem zatrzymał auto. Pas mocno wbił mi się w klatkę piersiową. Zerknęłam niepewnie na trenera chcąc się upewnić, że wszystko jest w porządku.

- Może lepiej włączmy wiadomości – zaśmiał się włączając radio.

Przytaknęłam i wyciągnęłam płytę z odtwarzacza. Schowałam ją do plastikowego opakowania, które po chwili wylądowało w schowku razem z innymi albumami. Podróż minęła dość szybko, z Łodzi do Spały nie było daleko. Po jakiejś godzinie byliśmy już na miejscu. Kiedy zatrzymaliśmy się na parkingu z ciekawością rozglądałam się po tym miejscu. Wzięłam swoją torbę, kurtkę, walizkę i pognałam w kierunku wejścia. Tuż za mną szedł Marek ze swoim bagażem. Podekscytowana weszłam do głównego gmachu budynku.

_____________________________________________________________________________

No to zaczynamy. :) Mam małe pytanie! Jaki jest Wasz wymarzony zawód? :>

Twitter.