XIII

Epizod XII.

Ruszyłam za nim i przyspieszyłam chcąc dotrzymać mu kroku. Na parkingu zarezerwowanym dla sportowców było pełno pięknych aut. Rozglądałam się nie wiedząc na jakim zatrzymać wzrok.

- Zgaduj które jest moje. – zaproponował rozbawiony siatkarz.

- Ten czarny. – wskazałam palcem. – Albo tamto cudo.

Zaskoczony zerknął na mnie i powoli ruszył w stronę auta, które wskazałam jako drugie.

- Zobaczyłam logo na breloczku. – wyszczerzyłam się odpowiadając na pytanie, którego jeszcze nie zadał.

- Madame? – Piotr otworzył drzwi ze strony pasażera i nisko się ukłonił.

Roześmiałam się, podziękowałam kiwnięciem głowy i zajęłam miejsce w samochodzie. Nowakowski zamknął drzwi, okrążył auto i usiadł obok mnie.

- Rocznik 2011? – zapytałam rozglądając się po wnętrzu udając rasową specjalistkę.

Piter zaskoczony jeszcze bardziej niż wcześniej przytaknął głową i odpalił silnik.

- Znasz się na tym?

- Strzelałam. – przyznałam z uśmiechem woląc uniknąć kompromitacji i dalszych pytań z jego strony.

Wiedziałam tyle, co przeciętna kobieta. Cztery koła, kierownica, ruch prawostronny…

- Gdzie jedziemy? – zapytał wyjeżdżając z parkingu.

- Gdzieś, gdzie znajdziemy olbrzymie ilości alkoholu. Który szlachcic zażyczył sobie whisky?

- Stawiam na Winiara. Drużynowy koneser. – zachichotał. – Wypił wszystko co można było wypić.

- Nawet nie wiedziałam, że taki towar jest legalny w ośrodku. – powiedziałam kiwając z niedowierzaniem głową.

- Bo nie jest. – Nowakowski zatrzymał się na czerwonym świetle i włączył migacz.

- Jak długo rozpędza się do setki? – zapytałam zauważając, że Piotrek cały czas jedzie zadziwiająco wolno.

- Jesteśmy w terenie zabudowanym. – zaśmiał się rozumiejąc o co mi chodzi, ale i tak przyspieszył i już po kilku minutach zatrzymaliśmy się w centrum.

Przechodząc przez ulicę prawie oboje się wywróciliśmy – było niesamowicie ślisko. Kilku przechodniów nie zdołało zachować równowagi i z hukiem uderzyli o lód. Mimo szczerych chęci oboje wybuchliśmy głośnym śmiechem. Para leżąca na śniegu nie wydawała się być zadowolona tym faktem. Szybko się podnieśli i ruszyli dalej, a my weszliśmy do najbliższego marketu. Nowakowski chwycił wielki koszyk i wspólnie rozpoczęliśmy spacer po sklepie. Piotrek był w swoim żywiole, zgarniał z półek dosłownie wszystko. Rozejrzałam się po wnętrzu sklepu – wystrój przystosowano do obchodzonego dzisiaj święta. Z sufitu zwisały kiczowate serca, a w oczy rzucała się jaskrawa czerwień. Wyczyściliśmy prawie pół sektora z alkoholem i szliśmy dalej śmiejąc się z min mijających nas ludzi – w naszym koszu była góra butelek i puszek. Po półgodzinnym maratonie skierowaliśmy się do kas. Stanęliśmy w kolejce za jakimś mężczyzną. Oparłam się o ladę i zaczęłam wypytywać o to co dzisiaj będziemy oglądać. Facet przed nami cofnął się po jakiś produkt, więc musieliśmy poczekać. Kiedy przechodził poczułam paskudny odór alkoholu. Po chwili wrócił do kasy a ja z ciekawości zerknęłam na to co kupuje. Czteropak, bukiet róż i paczka prezerwatyw.

- Romantyk. – nie mogłam się powstrzymać od komentarza.

Kasjerka zaczęła się śmiać, facet, który płacił kartą też.

- A co? – ryknął mężczyzna chowający zakupy. – Kobieta się ucieszy.

- Będzie zachwycona. – stwierdził Nowakowski .

- Ale u was też będzie wesoło! – krzyknął widząc nasz kosz.

Facet był wyraźnie pijany. Dziwiłam się, że został w ogóle obsłużony – ale fakt faktem, mieliśmy się przynajmniej z czego pośmiać. Kiedy ja płaciłam za alkohol Piotrek wyszedł ze sklepu. Było tego tyle, że stwierdził, że podjedzie autem tuż pod sklep. Zapakowałam wszystkie zakupy i wyjechałam wózkiem na zewnątrz.

- Wszystko w porządku? – zapytałam widząc Nowakowskiego.

Środkowy otworzył bagażnik i usiadł w nim. Ściskał swoją kostkę. Szybko podbiegłam o mało nie wywracając się i usiadłam obok niego. Piotrek uniósł nogawkę jeansów i uważnie przyglądał się swojej nodze.

- Boli? – zapytałam delikatnie dotykając kostkę.

- Trochę. – skrzywił się i zaczął powoli ruszać całą stopą. – Nie jest źle.

Chwyciłam jedno piwo i przyłożyłam mu je do bolącego miejsca.

- Coś ty zrobił? – nie miałam pojęcia co działo się zanim wyszłam ze sklepu.

- Trzymaj. – Piotrek obrócił się i wyjął zza pleców bukiet róż.

Zdezorientowana wzięłam kwiaty wciąż nie wiedząc co się stało z jego nogą.

- Goniłem tamtego gościa. – Nowakowski wskazał faceta, który chodził po rynku z dużym koszem z kwiatami. – I zaliczyłem glebę.

Cwaniak widząc pary podchodził do nich i proponował roślinki. I biedni mężczyźni, spotykając się z morderczym wzrokiem kobiet musieli je kupować. Co roku zbija się na tym niezły interes. Nie mogąc się powstrzymać roześmiałam się. Przez dłuższą chwilę nie mogłam się uspokoić co rozbawiło siatkarza – Piotrek też zaczął się śmiać.

- Ja ci daję kwiaty a ty się śmiejesz. – powiedział rozbawiony z udawanym wyrzutem w głosie.

- Przepraszam. – odparłam nie potrafiąc nad sobą zapanować.

Posiedzieliśmy jeszcze chwilę, kostka Piotrka nadal go bolała, ale stwierdził, że to nic poważnego. Wstaliśmy i zaczęliśmy pakować nasze zakupy – reklamówki zajęły cały bagażnik auta. Wróciłam z koszykiem do sklepu, po czym cofnęłam się i wsiadłam do samochodu.

- Dasz radę prowadzić? – zapytałam zapinając pasy.

Kiwnął twierdząco głową i wcisnął pedał gazu. Chwyciłam bukiet bladoróżowych kwiatów – pachniały nieziemsko.

- Są śliczne. – stwierdziłam oglądając wiązankę. – Dziękuję.

Odruchowo pocałowałam go w policzek jak mam w zwyczaju robić przy takich okazjach. Dopiero po chwili zorientowałam się co i jak, więc zaczerwieniłam się i odwróciłam głowę obserwując ruch na drodze.

-  Myślisz, że jest skręcona? – zapytał chcąc przerwać paraliżującą ciszę.

- Chyba żartujesz. – powiedziałam wystraszona. – Jeśli skręciłeś kostkę biegnąc po kwiaty dla mnie trener cię zabije.

- Już słyszę ten śmiech Jarosza… - powiedział rozbawiony.

- Masz pomysł jak przemycić ten towar?  - zapytałam zerkając za ramię.

Szklane butelki i puszki obijały się o siebie wydając charakterystyczny.

- Cholera… - zachichotał. – Mamy kłopot. 

___________________________________________________________________________

Dzisiaj wcześniej, mam jeszcze mnóstwo roboty. :<

No i mamy Zaksę w finale! :)

Twitter.