LII

Epizod LI.

Weszłam do mieszkania, w którym panował półmrok. Płatki róż były rozsypane po całej podłodze. Zdjęłam czapkę i kurtkę, którą powiesiłam na wieszaku, torbę położyłam na komodzie. Na półkach i szafach było pełno zapalonych świeczek. Zdjęłam buty i na palcach poszłam do salonu. Kominek był rozpalony, czułam przyjemny zapach palonego drewna. Zdezorientowana stanem mieszkania ruszyłam w stronę kuchni. Na pięknie zastawionym stole stały trzy świecie i zastawa dla dwóch osób. Nagle poczułam mocny uścisk. Zbyszek stał za mną uśmiechnięty od ucha do ucha.

- Jak na uczelni? – zapytał ocierając swój policzek o mój.

- W porządku. – odpowiedziałam z uśmiechem. – Nie byłeś dzisiaj na treningu, prawda?

Zaprzeczył kiwając głową. Odwróciłam się przodem do niego i oplotłam swoje ręce wokół jego szyi. Przyciągnął mnie do siebie i namiętnie pocałował. Wplotłam swoje dłonie w jego włosy czując jego język w swoich ustach. Mocno go przytuliłam.

- Więc… - zaczęłam z trudem łapiąc oddech. – Z jakiej to okazji?

- Obiecałem, że nadrobimy stracone walentynki. – wyszczerzył się.

Spojrzałam w jego wielkie, zielone oczy. Był z siebie wyraźnie zadowolony. Przejechałam paznokciami po jego karku i pocałowałam go w policzek. Wziął mnie za rękę i zaprowadził do stołu. Usiadłam na krześle i wbiłam w niego wzrok. Krzątał się po kuchni nakładając i doprawiając jedzenie. Gotujący mężczyzna - niesamowity widok. Po kilku minutach z uśmiechem na twarzy podał mi talerz. Potrawa wyglądała apetycznie, jednak nie miałam pojęcia co to jest. Zbyszek zajął miejsce naprzeciwko mnie i złapał moją rękę. Uśmiechnęłam się lekko. Wzięłam spory łyk wina, które przed momentem nalał mi Zibi.

- Co to? – zapytałam patrząc na talerz.

Zbyszek nałożył kawałek potrawy na widelec i przybliżył go do moich warg. Wzięłam porcję dania do ust i próbowałam odgadnąć co to jest.

- I jak? – zapytał z uśmiechem.

Kiwnęłam głową z uznaniem. To było naprawdę dobre.

- Kawior! – krzyknęłam po chwili poznając smak.

Wzięłam swoje sztućce i wzięłam  się za jedzenie. Na talerzu oprócz kawioru były także owoce morza. Pochłaniałam posiłek w zastraszającym tempie – byłam strasznie głodna.

- Wiesz, że właśnie zniszczyłeś wieczór swojej sąsiadce z czwartego piętra? – zapytałam.

Zaśmiałam się przypominając sobie sytuację w windzie.

- Ja? – zapytał zaskoczony  wycierając serwetką kąciki ust.

- Myślała, że to wszystko dla niej. – powiedziałam biorąc łyk wina. – Znalazła pierścionek w spodniach chłopaka i była pewna, że chce jej się oświadczyć.

Zbyszek zachichotał i uzupełnił mój kieliszek.

- Sąsiad przeze mnie będzie miał kłopoty. – zaśmiał się kręcąc głową.

- Chyba polubię walentynki. – uśmiechnęłam się wlewając w siebie kolejną porcję wina.

Bartman wstał i chwycił mnie za rękę. Również wstałam.

- Właściwie, to mam coś dla ciebie. – powiedział z szerokim uśmiechem na twarzy.

-  Zbyszek. – jęknęłam patrząc na niego.

Poczułam się głupio, bo ja dla niego nic nie miałam. Mógł mnie chociaż uprzedzić. Zniknął za drzwiami garderoby.

- Zamknij oczy! – usłyszałam, kiedy wyszedł z pokoju.

Posłusznie wykonałam jego polecenie. Stałam nieruchomo i wsłuchiwałam się w jego kroki.

- Nie podglądaj. – szepnął mi do ucha.

Prawie podskoczyłam zdając sobie sprawę, że stoi za mną. Poczułam coś chłodnego i delikatnego na szyi. Bartman zapiął naszyjnik.

- Gotowe. – powiedział i pocałował moją szyję.

Otworzyłam oczy i przyjrzałam się uważnie prezentowi.

- Kiedy go zobaczyłem od razu pomyślałem o tobie. – powiedział uśmiechając się.

-  Jest piękny.

Łańcuszek i zawieszka w kształcie serca. Nie było to jednak serce, które każdy kiedyś wyrył w drzewie czy parkowej ławce. Zawieszka była ze srebra, a kształtem przypomniała ludzki narząd odpowiadający za pompowanie krwi.

- Dziękuję. – powiedziałam i pocałowałam go.

- Można powiedzieć, że oficjalnie oddałem ci serce. – wyszczerzył się.

Złapałam zawieszkę i obracałam ją w palcach uśmiechając się. Zawsze potrafił powiedzieć coś,  co zbije mnie z tropu. Coś co sprawi, że grunt usuwa mi się spod nóg. Przyciągnął mnie do siebie i uważnie mi się przyjrzał. Uwielbiałam jego wzrok. Pewny siebie, momentami wręcz arogancki i ostry. Z zapartym tchem oglądałam jak posyła takie spojrzenia przeciwnikom na boisku. To było genialne. Potrafił zmiażdżyć zawodnika nie dotykając piłki. Uwielbiał pokazywać swoją wyższość nad przeciwnikiem podczas meczu.

- O czym myślisz? – zapytał ciągnąc mnie za warkocza.

- Zgadnij. – uśmiechnęłam się oplatając ręce wokół jego szyi.

- Jeśli o tym samym co ja… - zamruczał i zaśmiał się.

Przyciągnął mnie do siebie i wbił się w moje usta. Rozchyliłam wargi, poczułam jego ciepły i zwinny język. Cicho westchnęłam i wplotłam ręce w jego włosy. Mój oddech znacznie przyspieszył. Bartman na chwilę przerwał i szybkim ruchem zdjął moją bluzkę. Poczułam jego ręce na swoich biodrach. Ujęłam jego twarz w dłonie i pocałowałam go. Zaczęłam zdejmować z niego koszulę powoli ją rozpinając. Chwilę później opadła na podłogę. Zbyszek oderwał się od moich ust i zaczął całować moją szyję i obojczyki. Przegryzłam wargę i próbowałam zapanować nad swoim niemiarowym oddychaniem. Bartman schodził coraz niżej całując mój dekolt, a później brzuch. Rozpiął moje spodnie, które po chwili leżały już na podłodze. Wstał błądząc rękami po całym moim ciele. Poczułam przyjemny, silny dreszcz. Przyciągnęłam go do siebie, czułam jego napięte mięśnie. Jego wielkie dłonie były na moich pośladkach. Zbyszek przyciskał mnie do swoich bioder i nie przestawał mnie całować. Nie odrywając się od siebie zmierzaliśmy w stronę łóżka obijając się o wszystkie przedmioty po drodze. Kiedy wreszcie dotarliśmy do sypialni Bartman lekko popchnął mnie na łóżko. Wylądowałam na miękkim materacu. Oparłam się na łokciach uważnie go obserwując. Szybko zdjął swoje spodnie i pewnym krokiem podszedł do ramy łóżka. Rozejrzałam się nerwowo po pokoju. Tutaj również było pełno świeczek, a na łóżku leżało mnóstwo płatków róż. Muszę przyznać, że naprawdę przyjemnie się na nich leżało. Zbyszek pochylił się nade mną i zmierzył mnie wzrokiem. Znowu to robi. Patrzy tak, że ledwo nad sobą panuję. Dobrze o tym wie, bo uśmiecha się złośliwie. Pociągnęłam go do siebie. Leżał na mnie całym swoim ciałem. Pewny siebie zaczął mnie całować. Swoją dłoń cały czas przesuwał po wewnętrznej stronie mojego uda. Zrzuciłam go tak, że leżał teraz na plecach. Usiadłam na nim zadowolona z siebie. Zdjęłam jego naprężone bokserki. Początkowo nie mogłam sobie z nimi poradzić, jednak Bartman pomógł mi unosząc lekko biodra. Odruchowo oblizałam wargi widząc go w pełnej gotowości. Rozbawiło go to, ale też nakręciło do dalszego działania. Podniósł się i rozpiął mój biustonosz. Szybkim ruchem zdjął go ze mnie i rzucił go na ziemię. To samo zrobił z dolną częścią mojej bielizny. Ponownie się położył przyciągając mnie do siebie. Pocałowałam go i zaczęłam błądzić rękoma po jego klatce piersiowej. Zbyszek przestał się kontrolować, chwycił moje biodra i szybkim ruchem mnie na siebie opuścił. Zupełnie się tego nie spodziewałam. Głośno jęknęłam i wbiłam paznokcie w jego brzuch. Krzyknął i odchylił głowę do tyłu. Przejechałam dłońmi po jego torsie i oparłam się rękoma o materac. Zaczęłam delikatnie poruszać biodrami chcąc go rozdrażnić. Zrozumiał o co mi chodzi, więc sam również zaczął pracować biodrami, tyle, że znacznie szybciej. Wygięłam się w łuk i jęknęłam czując mocne pchnięcia. Zadowolony z siebie pracował coraz szybciej i mocniej. Po chwili złapaliśmy wspólny rytm. Zbyszek jedną ręką podpierał się o łóżko a drugą przyciągnął mnie do siebie. Czułam jego język na swoich obojczykach, piersiach i brzuchu. Odwdzięczyłam mu się tym samym doprowadzając go do szaleństwa. Przestaliśmy nad sobą panować. Przyspieszyliśmy jeszcze bardziej, choć zdawało mi się, że to niemożliwe. Schyliłam się i czułam jego ciepły oddech na swojej skórze. Od cudownej kombinacji zapachów zakręciło mi się w głowie i niemal odleciałam. Z powrotem na ziemię sprowadził mnie Bartman głośno krzycząc. Trzymał mocno moje biodra nadając im odpowiedni rytm. Po chwili odchylił głowę do tyłu i przeciągle krzyknął. Zerknęłam na niego głośno wzdychając. Wyglądał niesamowicie. Po jego twarzy i torsie spływały krople potu. Widząc w jakim jestem stanie dokończył swoją pracę mocno manewrując swoimi biodrami. Głośno krzyknęłam, a mój kręgosłup wygiął się w idealny łuk. Zadowolony z siebie uśmiechnął się łobuzersko. Opadłam na niego i wtuliłam się w jego klatkę piersiową. Moje serce biło jak szalone, z trudem łapałam oddech. Objął mnie ramieniem mocno przyciskając do swojego ciała. Przyjrzałam mu się uważnie. Nie odrywał ode mnie wzroku, był z siebie wyraźnie dumny.

- Już wiem co dokładnie oznacza atakujący. – zaśmiałam się nadal ciężko oddychając.

- Dobra pozycja. – powiedział z powagą w głosie i mnie pocałował.

Oparłam głowę o jego tors i przymknęłam oczy. Cholernie mi go brakowało. Teraz nic więcej nie było mi potrzebne do szczęścia. Zadowolona uśmiechnęłam się szeroko. Byłam zmęczona i zrelaksowana jednocześnie – uwielbiałam  to uczucie.

- Czas na prysznic. – powiedziałam wesoło wstając z łóżka.

Bartman rozłożył się na materacu i położył głowę na swoich splecionych na karku dłoniach.

- Nie idziesz? – zapytałam opierając się o framugę drzwi.

Wzruszył ramionami szeroko się uśmiechając.

- Nie to nie. – westchnęłam i ruszyłam do łazienki.

Nie zdążyłam przejść nawet dwóch metrów, kiedy poczułam jego dłonie. Rozbawiona pociągnęłam go w stronę łazienki. Po wspólnej kąpieli owinęłam się ręcznikiem i wyszłam z łazienki.

- Co robimy w weekend? – zapytał przypominając sobie, że dziś piątek.

Zamyśliłam  się.

- Chyba będę musiała się zacząć uczyć. – powiedziałam wzdychając. – Nie masz treningu?

Wyszczerzył się kiwając przecząco głową. Wypiłam karton soku pomarańczowego i zaczęłam się ubierać.

- Gdzie Ty idziesz o tej porze? – zapytał rozbawiony.

- Zapomniałam wziąć rzeczy z bagażnika. – powiedziałam wciągając na siebie spodnie.

Nie chciało mi się wszystkiego zakładać, więc narzuciłam na siebie bluzę i założyłam trampki nie zawiązując ich. Związałam wilgotne włosy i otworzyłam drzwi.

- Za pięć minut widzę cię z powrotem. – powiedział Bartman opierając się o ścianę.

- Tak jest. – wyszczerzyłam się i pocałowałam go w policzek.

Wyszłam z mieszkania i szybkim krokiem podeszłam do windy. Zerknęłam na leżące płatki róż. Uśmiechnęłam  się szeroko i zaczęłam się nimi bawić trącając je butem. Po chwili winda przyjechała na moje piętro. Weszłam do niej i zjechałam na parter. Nie przestawałam kroczyć przygotowanym przez Zbyszka szlakiem. Wyszłam z budynku i poczułam chłodny, mocny wiatr. Zapięłam zamek bluzy i podbiegłam do auta. Wyciągnęłam z bagażnika Chryslera wszystkie książki. Wracałam tą samą trasą. Wszystkie kobiety pracujące w tym budynku patrzyły na mnie z zazdrością. Jak widać sąsiadki zdążyły już poinformować się nawzajem. Przyznam, że to nawet przyjemne uczucie. Zadowolona wsiadłam do windy i pojechałam na samą górę.

- Spóźniłaś się. – powiedział wesoło kiedy wróciłam.

Zerknęłam na zegarek. Minęło siedem minut. Odłożyłam książki na komodę i z impetem wskoczyłam na kanapę. Mocno go przytuliłam, było mi zimno. Na dworze temperatura sięgała prawie dziesięciu stopni na minusie.

- Już wiem  co robimy w weekend. – stwierdził przeczesując palcami swoje włosy.

Kiwnęłam głową chcąc się dowiedzieć co zaplanował.

- Muszę pokazać ci jedno miejsce. – powiedział z uśmiechem. 

________________________________________________________________________

Dziękuję wszystkim za troskę, wróciłam cała i zdrowa. :) Jeszcze tylko piątek i po raz kolejny witamy weekend. :>

Kiedy marzenia stają się rzeczywistością.