XLI

Epizod XL.

- Śmiało. – fotograf zachęcił mnie uśmiechem.

Przegryzłam wargę i zrzuciłam z siebie szlafrok. Zakryłam piersi rękami i nerwowo stanęłam na białym tle oślepiona światłem.

- Od razu kiedy cię zobaczyłem wpadłem na genialny pomysł. – stwierdził powoli do mnie podchodząc.

Objaśnił mi całą swoją koncepcję, a ja udawałam, że dokładnie wiem o co mu chodzi. Zachowywał się zupełnie naturalnie. Jak gdybym była ubrana, w ogóle nie zwracał uwagi na to, że jestem naga. 

- Masz być seksowna, zalotna i zmysłowa. Wyobraź sobie, że jesteś ubrana. Kusisz tylko i wyłącznie wzrokiem.

W duchu podziękowałam za makijaż Annie. Przynajmniej nie było widać moich czerwonych jak krew policzków.

- Musisz ze mną flirtować. – odparł zawieszając sobie aparat na szyi. – Podrywaj mnie, uwódź.

Zerknęłam na niego rozbawiona. Widać było, że ta praca to jego pasja, ale ja nie potrafiłam pozować, ani tym bardziej podrywać. Fotograf był po czterdziestce. Przystojny jak cholera, co jeszcze bardziej mnie denerwowało. Jako rekwizyt dostałam pistolet startowy. Po kilku minutach rozmawiania i żartowania nawet się rozluźniłam – mimo, że stałam praktycznie nago przed obcym facetem. Podrzucił mi kilka pomysłów  na aranżację tego zdjęcia. Zrobiliśmy ponad trzysta zdjęć, pod koniec naprawdę mi się spodobało. Czułam się swobodnie i zaczynałam się zastanawiać, czy do wody którą dostałam nikt nie dolał przypadkiem wódki.

- Byłaś naprawdę świetna. – stwierdził zadowolony ściskając mi dłoń.

Włożyłam na siebie szlafrok i grzecznie podziękowałam. Po moich zdjęciach zarządzono krótką przerwę. Ubrałam się i pożegnałam z całą ekipą.

- Edyta, zostaw mi swój e-mail. – krzyknęła Anna. – Wyślę ci potem zdjęcie, które wybraliśmy.

Kiwnęłam głową, zostawiłam adres i wyszłam z hali. Pod budynkiem czekało znajome mi auto. Piotrek.

- Miałeś wrócić do Spały. – powiedziałam, kiedy podjechał pod same drzwi.

- Wsiadaj. – odparł wciąż patrząc na kierownicę.

Posłusznie spełniłam jego prośbę i zajęłam miejsce pasażera. Obserwowałam drogę patrząc dokąd jedzie siatkarz.

- Jak sesja? – zapytał od niechcenia.

- Dobrze. – kiwnęłam głową. – Początek był straszny, ale później się rozkręciliśmy.

- My? – zerknął na mnie zaniepokojony.

- Ja i fotograf. – odparłam. – Profesjonalista, zupełnie zapomniałam, że stoję tam nago.

- Cudownie. – mruknął sarkastycznie. – Dokąd jedziemy?

Pokazałam mu adres hotelu zapisany na kartce. Kiwnął głową i pojechał prosto na miejsce. Podziękowałam i wysiadłam z auta, ale on też wyszedł.

- A ty dokąd? – zapytałam zatrzymując się przed wejściem.

- Mówiłem, że zostaję.

- A Andrea?

- Wie. – wyszczerzył się i złapał mnie za rękę.

Podeszliśmy do recepcji.

- Rezerwacja na nazwisko Ruciak. – powiedziałam.

Mężczyzna wydał mi klucz.

- Chciałbym wynająć pokój. Na jedną noc. – Piter oparł się o ladę.

- Przykro mi, nie ma już wolnych. – odparł facet.

Mina Nowakowskiego była bezcenna. Pociągnęłam go za sobą i pognałam do windy.

- Przenocuję w aucie. – stwierdził.

- Nie łatwiej wrócić do Spały?

- A wrócisz ze mną? – zapytał.

- Nie.

- To nie. – odparł wesoło. – Prześpię się w aucie.

- Bez kręgarza się nie obejdzie. – wyszczerzyłam się. -  Wiem coś o spaniu w autach, katastrofa.

Kiedy dostaliśmy się do mojego pokoju od razu rzuciłam się na swoją walizkę. Szybko się przebrałam i wróciłam do Piotrka, który rozwalił się na łóżku.

- Rozumiem, że ja śpię dzisiaj na podłodze? –zapytałam rozbawiona.

Piotrek wyszczerzył się, złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie. Z impetem padłam na łóżko wprost w jego ramiona.

- Pokazuj te zdjęcia. – powiedział całując mnie w policzek.

- Nie mam ich. – odparłam rozbawiona. – Dostanę jedno na adres e-mail.

- Byłaś tam prawie trzy godziny a ja zobaczę jedno zdjęcie? – był wyraźnie rozczarowany i jednocześnie zbulwersowany.

- Wyrzucili cię. – zaśmiałam się przypominając sobie wrzask fryzjera.

- Odpalaj ten sprzęt. – rzucił zdenerwowany.

Westchnęłam i wyjęłam laptopa z walizki. Położyłam go sobie na kolanach i uruchomiłam sprzęt. Niechętnie otworzyłam przeglądarkę i zalogowałam się na pocztę. Liczyłam na to, że jeszcze nie zdążyli wysłać mi zdjęcia. Niestety. Jedna nowa wiadomość. Powoli najechałam kursorem na ikonkę koperty i kliknęłam. Odczytałam wiadomość i otworzyłam szerzej oczy.

- Uwiodłaś? – krzyknął Piotrek wlepiając wzrok w ekran.

Oparł głowę na moim ramieniu i czytał resztę wiadomości. Szybko ją zamknęłam.

- Coś ty tam robiła? – zapytał odwracając mnie w jego stronę.

- Usiłowałam pozować. – zaśmiałam się nerwowo.

- Ty pozowałaś a gość o uwodzeniu. – machnął ręką wskazując laptopa.

- Narwany był jakiś. – szturchnęłam go chcąc skończyć ten temat. – Bardzo dziwny. Wszyscy tam byli dziwni.

- Mówiłaś, że to profesjonalista.

Piotrek zerknął na mnie podejrzliwie. Wyszczerzyłam się i pocałowałam go.

- Jutro też on robi zdjęcia?

- Też. – przytaknęłam.

Siatkarz westchnął ciężko i jeszcze raz odczytał wiadomość.

- Dobra, pokazuj to cudo. – uśmiechnął się nieśmiało.

- Tylko się nie śmiej. – poprosiłam klikając w załącznik.

Po sekundzie na ekranie wyświetliło się moje zdjęcie. Nie stałam naprzeciwko obiektywu, byłam lekko obrócona bokiem. Lewą nogę uniosłam i zgięłam ją w kolanie. Dzięki temu udem zasłoniłam wszystko co powinno być zasłonięte. Lewą ręką zasłaniałam piersi, chociaż nie było to konieczne – moje włosy świetnie je ukrywały. Prawą rękę trzymałam wyprostowaną w górze, w dłoni miałam pistolet startowy. Fotograf naprawdę świetnie to uchwycił – wyglądałam, jak gdybym właśnie lądowała na ziemi po podskoku. Jedyne z czego nie byłam zadowolona to blizny. Myślałam, że usuną je komputerowo.

- Przecież tu nic nie widać. – jęknął przybliżając twarz do ekranu.

- A czego się spodziewałeś? – zaśmiałam się. – Rozłożonych nóg?

- No w sumie… - zaczął niepewnie. – Jest dobrze.

Był wyraźnie zadowolony ze zdjęcia. Kiedy Piotrek oceniał zdjęcie ja poszłam otworzyć drzwi w które ktoś nieźle walił. 

_____________________________________________________________________________

Jak minęła Wam sobota? :)

Twitter.