XXXVIII

Epizod XXXVII. 

- Gdzie idziesz? – zapytał rozbawiony Nowakowski kiedy mu się wyrwałam.

- Do chłopaków. – wzruszyłam ramionami. – Oni mnie wspierają.

Piotrek się roześmiał i ruszył za mną. Usiadłam przy ognisku obok Kosoka, który pochłaniał właśnie upieczony chleb. Zabrałam mu jedną kromkę i zaczęłam ją jeść.

- Co z moją prenumeratą? – zapytał Bartman szturchając mnie.

- Co z moją wejściówką na pokaz Zienia? – odpowiedziałam pytaniem śmiejąc się.

- Piotrek pogodzony z losem? – zaśmiał się Ignaczak zerkając na Pita.

- Nie zgadzam się i już. – odparł wesoło. – Ona nie weźmie w tym udziału.

- Obawiam się, że nie ty o tym decydujesz. – uśmiechnęłam się grzejąc dłonie.

- Owszem, ja.

- Piter, nie poznaję cię. – zaśmiał się Jarosz. – Jaka dyktatura!

- Führer Nowakowski. – Żygadło był dziś w wyjątkowo dobrym humorze.

- Racja, kobiety trzeba trzymać krótko. – stwierdził Zagumny.

Posłałam mu mordercze spojrzenie, ale tylko się wyszczerzył. Uśmiechniętemu Pawłowi wybaczyłabym wszystko.

- Jesteście nienormalni. – objęłam rękami swoje nogi i oparłam głowę na kolanach.

- Ja bym się Iwonie nie dał rozebrać. – stwierdził Ignaczak.

- Nienormalni? – Bartman zerknął na mnie zaciekawiony. – To nienormalne, że nie chcemy, żeby stado niewyżytych facetów widziało nago nasze kobiety?

- Pięć minut temu chciałeś prenumeratę. – zaśmiałam się.

- Nadal chcę. – odparł wzruszając ramionami.

- Chciałabyś, żeby Piotrek się rozebrał?

- Tłumy fanek przywieszające Piotrka i jego…

Nowakowski głośno odchrząknął szturchając Kubiaka.

-…prącie nad swoimi lóżkami.

- Prącie? – Winiarski wybuchł śmiechem a tuż po nim reszta siatkarzy.

- Ja się nie rozbieram. – krzyknął Piter.

- Chciałabyś? – Ignaczak nie odpuszczał.

- Jeśli miałoby to komuś pomóc… - zaczęłam, ale znowu mi przerwali.

- Edyta… - libero kiwnął z niedowierzaniem głową.

- No dobra, nie. – przyznałam. – Ale to co innego.

- Co to za różnica? - zapytał Kubiak.

- Jeśli by chciał to ja nie miałabym nic do gadania. – powiedziałam.

- Przecież to oczywiste. – Piotrek wzruszył ramionami.

- Nie dogadamy się dzisiaj. – stwierdziłam wstając z ziemi. – Idę spać.

- Już? – Zagumny zerknął na zegarek. – Przecież dopiero… Jezu, już po dziesiątej.

- Ktoś musi przynieść ci jutro kawę. – powiedziałam ziewając.

- Dobranoc. – rozgrywający wyszczerzył się a ja odwróciłam się na pięcie i ruszyłam w kierunku drzwi.

Piotrek też wstał i dogonił mnie tuż przed wejściem. Oboje ruszyliśmy w kierunku schodów. Powłócząc nogami podeszłam do drzwi swojego pokoju na drugim piętrze.

- Naprawdę myślisz, że pozwolę ci wziąć udział w tej sesji? – zapytał z uśmiechem przyciskając mnie do drzwi.

- Naprawdę myślisz, że uda ci się mnie powstrzymać? – byłam wyraźnie rozbawiona i to go denerwowało najbardziej.

- No to zobaczymy. – odparł i pocałował mnie.

Oplotłam swoje ręce wokół jego szyi i jeszcze bardziej się zaangażowałam.

- Iskry lecą! – wrzasnął Ignaczak przedzierając się przez gwizdy i okrzyki innych siatkarzy wracających do swoich pokoi.

- Zobaczymy. – powiedziałam uśmiechając się i zniknęłam za drzwiami swojego pokoju.

Rzuciłam się na swoje łóżko i roześmiałam się bez powodu. Zdjęłam buty, bluzę i resztę rzeczy do póki nie została na mnie tylko bielizna.

- Jestem dziewczyną Piotra Nowakowskiego. – stwierdziłam rozbawiona i jeszcze głośniej się zaśmiałam.

Po kilku minutach bezsensownego śmiania się wstałam i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i zaraz potem poszłam spać. Obudził mnie telefon. Było kilka minut przed szóstką. Jęknęłam i odebrałam telefon.

- Edyta? – usłyszałam znajomy głos.

- Przy telefonie. – odparłam ziewając.

- Tutaj Anna. Rozmawiałyśmy wczoraj. – powiedziała.

Zerwałam się z łóżka momentalnie się budząc i poprawiłam fryzurę jak gdyby kobieta miała mnie zobaczyć przez telefon.

- Dzień dobry. – przywitałam się grzecznie.

- Za tydzień widzę cię w Warszawie. – odparła. – Mamy dwa dni na cały materiał.

- Dwa dni na dwanaście kobiet? – zapytałam zaskoczona.

- Ciebie fotografujemy w sobotę, po czternastej. Czasu jest naprawdę mało.

Cicho westchnęłam nie wiedząc jak dogadać się z Markiem. Wolny weekend? Wyczuwam kolejną awanturę.

- W niedzielę wieczorem robimy zdjęcie grupowe na okładkę i jesteś wolna.

Po kilku minutach zakończyłam rozmowę i poszłam się ubrać. Biegiem pokonałam trasę do kawiarni i zamówiłam to co zwykle. Kiedy wróciłam stołówka była jeszcze pusta, więc ruszyłam po schodach na górę. Na czwartym piętrze zatrzymałam się przy pokoju Pawła.

- Kawa, mistrzu. – zaśmiałam się, kiedy otworzył drzwi.

Rozbawiony podziękował i wrócił do swojego pokoju, a ja weszłam do kwatery trenera.

- Marek, kawa. – krzyknęłam słysząc, że jest pod prysznicem.

- Jesteś nieoceniona. – wrzasnął przebijając się przez szum wody.

Zadowolona poszukałam pokoju Piotrka i Bartka. Zapukałam i poczekałam chwilę, aż któryś siatkarz otworzy drzwi.

- A, to ty… - westchnął Nowakowski udając znudzonego i po chwili się roześmiał.

Pokiwałam głową i starałam się nie oblać nas wrzątkiem, kiedy Piter przyciągnął mnie do siebie i wpił się w moje usta.

- Bartek, chcesz kawę Piotrka? – zapytałam po chwili zerkając na Kurka i łapiąc oddech.

Zostawiłam kubek na stoliku i wyszłam śmiejąc się z siatkarzy walczących o kofeinę.

_____________________________________________________________________________


Daniel odchodzi, Lipe odchodzi... :(

Twitter.