XLIV

Epizod XLIII.

- Albo nie. Zapomnij.

- Śmiało. – powiedział rozbawiony.

- Nie było tematu. – odparłam machając rękami. – Cofam to.

Głośno ziewnęłam zamykając drzwi. Byłam zmęczona, mimo, że nie robiłam dziś nic konkretnego.

- Pozowanie musi być wyczerpujące… - westchnął ironicznie Piotrek.

- Powinnam pozwolić ci spać w tym aucie. – zaśmiałam się.

Wyciągnęłam z torby butelkę wody i upiłam połowę zawartości.

- Mogę iść pierwszy? – zapytał wskazując drzwi łazienki.

- Śmiało. – machnęłam ręką i rozłożyłam się na łóżku.

Odpaliłam telewizor stojący naprzeciwko i zaczęłam skakać po kanałach. Po chwili znudzona zdecydowałam się na kanał informacyjny i obserwowałam kłócących się polityków. Po kilkunastu minutach z łazienki wyszedł Piotrek. Miał na sobie tylko bokserki. Wstałam i podeszłam do swojej walizki. Wyjęłam kosmetyczkę i poszłam do toalety. Szybko zmyłam makijaż i umyłam zęby. Rozebrałam się i wskoczyłam pod prysznic. Po kilkuminutowej kąpieli cała łazienka parowała. Nie widziałam swojego odbicia, więc przetarłam lustro ręką. Wysuszyłam włosy i wtarłam w siebie sporą ilość balsamu. Związałam włosy w kitkę i zadowolona zdjęłam z siebie mokry ręcznik. Rozejrzałam się po łazience w poszukiwaniu swojej piżamy. Zapomniałam ją wyciągnąć z walizki. Jeszcze raz owinęłam się ręcznikiem i wróciłam do pokoju. Wyszczerzyłam się widząc Piotra oglądającego ten sam program co ja i zabrałam ze sobą do łazienki figi i koszulkę Barcelony. Przebrałam się i szybko poszłam do Nowakowskiego.

- Nadal bezsensownie bełkoczą? – zapytałam siadając na łóżku.

- Bez zmian. – odparł rozbawiony.

Głośno ziewnęłam i zerknęłam na zegar wiszący nad łóżkiem. Była prawie dwudziesta trzecia.

- Idziemy spać? – Piotrek wyłączył telewizor i zerknął na mnie.

Kiwnęłam twierdząco głową i wstałam, żeby wyłączyć światło.

- Przypominam, że śpisz na podłodze. – zaśmiał się, kiedy władował się do łóżka.

- Okej. – odparłam podnosząc obie ręce.

Chcąc mu zrobić na złość podeszłam do łóżka i zerknęłam na niego. Zamierzałam położyć się na tej podłodze, ale złapał mnie i pociągnął tak, że wylądowałam na łóżku obok niego.

- Wariatka. – powiedział wesoło.

Pokazałam mu język i odwróciłam się do niego plecami. Rozbawiony przykrył mnie i przytulił się do moich pleców.

- Łóżko jest jednak wygodniejsze, prawda? – zapytał.

- Nie miałam okazji przetestować podłogi. – mruknęłam z zamkniętymi oczami.

Nowakowski objął mnie ramieniem i pocałował moją szyję.

- Mieliśmy iść spać. – przypomniałam mu rozbawiona.

- Naprawdę? – zapytał nie przestając mnie całować.

- Zaraz ja pójdę do tego auta. – zaśmiałam się. – Jutro dostanę niezły wycisk, muszę się wyspać.

- Postawię cię jutro na nogi dużą kawą. – stwierdził.

- Kawa też się przyda. – pocałowałam go i znów zamknęłam oczy.

Piotrek przytulił mnie jeszcze mocniej. Położył głowę tuż obok mojej, czułam jego oddech na karku.

- Dobranoc. – powiedział po chwili.

- Dobranoc. – uśmiechnęłam się i ścisnęłam jego rękę.

Zasnęłam niemalże od razu. Ocknęłam się dopiero nad ranem. Byłam przekonana, że zaspałam. Chwyciłam telefon leżący na stoliku obok łóżka i zerknęłam na ekran. Piąta pięćdziesiąt siedem. Szybko wyłączyłam budzik, który ustawiłam na szóstą i zerknęłam na Piotrka. Wciąż spał. Chciałam wstać, ale przygniotło mnie ramię Nowakowskiego. Nie chciałam go obudzić, więc nieźle się nagimnastykowałam, zanim udało mi się wydostać. Zabrałam ubrania i poszłam do łazienki. Zawsze, kiedy próbuję być cicho wszystko na złość wypada mi z rąk. Zrzuciłam z półek milion rzeczy, a mimo to Piotr wciąż spał. Kiedy wyszłam z toalety było kilka minut po szóstej. Wyjęłam z torebki notes i nabazgrałam kilka słów na kartce. Zostawiałam ją na stoliku razem z kluczem od pokoju i poszłam na śniadanie. Po posiłku pojechałam na siłownię. Po długich ćwiczeniach i bieganiu pojechałam do studia. Wzięłam tam szybki prysznic i „ubrałam się”. Owinięta szlafrokiem poznałam mnóstwo kobiet, które zawsze podziwiałam. To niesamowite, że ja, zwykła dziewczyna biorę udział w tej samej sesji co one. Przez dwie godziny fryzjerzy i reszta ekipy przygotowywali nas do zdjęcia na okładkę. Byłam jedną z wyższych dziewczyn, więc stałam w drugim rzędzie. Dziewczyna przede mną zasłaniała mnie prawie całkowicie, więc czułam się jeszcze lepiej niż dzień wcześniej. Po zakończeniu zdjęć wszyscy razem wypiliśmy kawę. Później przebrałam się i spakowałam. Podziękowałam prawie wszystkim – nie mogłam znaleźć fotografa. Po kilkunastu minutach w końcu się na niego natknęłam.

- Edyta! – krzyknął widząc mnie.

- Mam małe pytanie. – uśmiechnęłam się.

Facet kiwnął głową.

- Nie dałoby się usunąć tych blizn? – zapytałam. – Zdjęcie jest świetne, ale to paskudztwo…

- Są świetne. – powiedział machając ręką. – Idealnie do ciebie pasują, podkreślają…

- Co? – zapytałam jednocześnie rozbawiona i zdezorientowana.

- Blizny zostają. – odparł.

Skrzywiłam się i wyjęłam telefon. Było już po czternastej.

- Masz czas wieczorem? – zerknął na mnie. – Trzeba uczcić nas sukces.

- Świętujcie beze mnie. Wracam do treningów.

Facet nie wyglądał na zadowolonego. Podziękowałam, pożegnałam się i ruszyłam ku wyjściu. Przy drzwiach natknęłam się na sporą grupę dziewczyn.

- Udanej zabawy. – wyszczerzyłam się otwierając drzwi.

- Jakiej zabawy? – zapytała jedna z nich.

Usłyszałam dźwięk swojego telefonu.

- Może mi się coś pomyliło. – zmarszczyłam brwi, pokiwałam dziewczynom i szybko wyjęłam swoją komórką.

Dzwonił Marek, który czekał zniecierpliwiony na parkingu. Po kilku minutach siedziałam już w aucie trenera. Pokój w hotelu był wynajęty do godziny szesnastej, więc szybko pojechaliśmy na miejsce. Wjechaliśmy na ósme piętro i każde z nas weszło do swojego pokoju.

- Nie wierzę. – zaśmiałam się widząc Piotra, który wciąż wstał.

Podeszłam do niego i próbowałam go obudzić – zero reakcji. Dopiero po kilku minutach się ocknął.

- Już rano? – zapytał z trudem otwierając oczy.

- Już południe. - zaśmiałam się. – Wstawaj, wracamy do Spały.

_____________________________________________________________________________

Dzisiaj kolejny mecz Realu z Borussią. Jaki wynik obstawiacie? :)

Twitter.