XXXIV

Epizod XXXIII.

Widząc za oknem przepiękną pogodę bez większego namysłu wybiegłam z ośrodka. Rozłożyłam się na ławce i obserwowałam sportowców, którzy właśnie mieli trening. Słońce grzało naprawdę mocno, co tylko utrudniało im ćwiczenia. Większość sportowców również wyszło na zewnątrz – po długiej zimie wszyscy tęsknili za wiosną. Mnóstwo osób siedziało na trawie, inni rozsiedli się na ławkach tak jak ja.

- Ławka jest czteroosobowa. – burknął  jakiś chłopak stojący nade mną.

Zerknęłam na niego i rozejrzałam się. Było pełno wolnych miejsc.

- Cztery metry dalej jest następna ławka. – powiedziałam z uśmiechem i znów zamknęłam oczy.

Brałam głębokie oddechy próbując maksymalnie nacieszyć się wolną chwilą. Pogoda była po prostu rewelacyjna. Po chwili poczułam jak coś przesuwa moje nogi.

- Odwal się, dobra?! – zerwałam się krzycząc.

- Nie no, okej… - Żygadło uniósł obie ręce do góry i odwrócił się.

Przeprosiłam go i przesunęłam się. Pozostałe dwa miejsca zajęli Krzysiek i Jarosz.

- Ty biegi trenujesz czy tenisa? – zapytał Ignaczak zerkając na mnie.

- Biegi. – odparłam rozbawiona.

Założyłam dzisiaj wiśniowo-szarą, sportową sukienkę. Wyglądałam jak żywcem wyjęta z kortu, brakowało mi tylko rakiety. Siedzieliśmy ściśnięci, ale było mi niewygodnie więc wstałam, żeby rozprostować nogi.

- Co oni tak sprzątają? – zapytałam widząc pracowników ośrodka, którzy od rana biegali z miotłami i wiadrami.

- Jutro przyjeżdżają sponsorzy i dziennikarze. – Jarosz machnął ręką.

- Raj dla Zbyszka. – stwierdziłam rozbawiona zerkając na Bartmana, który właśnie zajął moje miejsca.

- Wypije dwa Red Bulle przed kamerą i pensa leci na konto. – wyszczerzył się Ignaczak.

- Po co tu oni? – zapytałam znów.

- Pogadają z trenerami, nagrają wszystkich, żeby nie było, że nic tu nie robimy. – powiedział Jarosz. – Spała czeka na jakieś dofinansowanie, może się znajdą jacyś sponsorzy.

- I cieszy was to? – zapytałam widząc ich zadowolone miny.

- Dzień wolny! – klasnął w dłonie Krzysiek. – Wieczorem robimy grilla.

- Można? – byłam zaskoczona.

- Mamy pozwolenie, cały ośrodek jutro odpoczywa. – powiedział Bartman.

- Dyspensa od tutejszego proboszcza też nawet jest. – zaśmiał się Jarosz.

- Nie mogłeś ty czegoś nakręcić i podesłać tym dziennikarzom? – zapytałam zerkając na Ignaczaka.

- I tak będą kręcić tylko Zbycha. – wzruszył ramionami.

Machnęłam ręką dając znak Bartmanowi, że ma zwolnić moje miejsce ale mnie nie posłuchał. Ignaczak poklepał swoje nogi więc skorzystałam z pomocy i usiadłam na jego kolanach.

- Długo tu będą?

- Pewnie do wieczora. – odparł Żygadło.

Kiwnęłam głową i rozejrzałam się po okolicy.

- Gdzie jest reszta? – Jarosz też zastanawiał się nad nieobecnością siatkarzy.

Nagle usłyszeliśmy dzikie krzyki zawodników. W naszą stronę szła grupa mężczyzn, których od razu rozpoznałam. Winiarski zdjął koszulkę i machał nią nad głową, a Kubiak niósł zgrzewkę piwa.

- Nie za bardzo rzucacie się w oczy z tym nielegalnym wyrobem alkoholowym? – zapytał głośno Ignaczak rozglądając się.

- Sprzedałbyś nas wszystkich, gdybyś mógł, nie? – zapytał Ruciak rozdając wszystkim zielone butelki.

- Srebrny lis ma gest. – stwierdził zadowolony rozgrywający.

- Za ciężką pracę i treningi. – powiedział dumnie Ignaczak wznosząc toast.

Panowie stuknęli się butelkami i łapczywie wzięli się za picie.

- Andrea nie przygarnąłby mnie do drużyny? – zapytałam wzdychając.

Siatkarze rozsiedli się wokół ławki.

- To parzy. – Winiarski skrzywił się siadając na betonie.

- Zawsze możesz usiąść Krzyśkowi na kolanach. – powiedziałam zwalniając kolejne miejsce.

- Nic z tego. – Ignaczak zasłonił swoje nogi rękami.

- Pograłabym… - westchnęłam zerkając w stronę kortu. – Ale nie umiem.

- Myślę, że tamci chętnie by cię czegoś nauczyli. – powiedział Jarosz unosząc znacząco brwi.

Siatkarze roześmiali się, a ja zerknęłam w stronę kortu. Nie widziałam tam ani jednej dziewczyny.

- Wiesz co? – powiedziałam po chwili. – Pójdę tam.

- Po moim trupie. – odezwał się nagle Piotrek.

Zignorowałam go i chwyciłam butelkę Jarosza. Wzięłam łyk piwa i poszłam w stronę grających w tenisa mężczyzn. Obejrzałam się za siebie i zerknęłam na rozbawionych siatkarzy. Podeszłam do barierek i z uwagą obserwowałam zacięty mecz. Po chwili jeden z zawodników mnie zauważył i podszedł do barierek.

- Chcesz zagrać? – zapytał szczerząc się. – Co powiesz na mikst?

- Nie umiem. – przyznałam rozglądając się po korcie.

- Jeśli dasz radę znaleźć jeszcze jednego amatora rozegramy mecz.

Jak na zawołanie pojawił się obok mnie Piotrek.

- Idealnie! – krzyknął zachwycony facet. – Klaudia, zagrasz z nami!

Nowakowski najwyraźniej nie przyszedł, żeby grać bo nie był zachwycony. Dobrze widziałam roześmianych siatkarzy. Ze schowka ze sprzętem sportowym wyszła dziewczyna, którą wołał tenisista. Nie widziałam jej wcześniej.

- Filip. – facet wyciągnął rękę przedstawiając się.

Ustawiliśmy się na boisku. Ja i Filip przeciwko Piotrowi i Klaudii. Dziewczyna naprzeciwko była pewna siebie i wyglądała na zadowoloną. Wyjaśnili nam kilka zasad, pokazali nam jak trzymać rakietę. Minęło sporo czasu zanim zaczęliśmy grać.

- Uważaj na nią. – powiedział Filip zerkając na swoją znajomą. – Lubi się popisywać.

Faktycznie. Pierwszy serwis poszedł w moją stronę  i oczywiście sobie z nim nie poradziłam. Kolejny również. Za każdym razem partnerka Nowakowskiego fałszywie się uśmiechała i coraz śmielej zachowywała. Zaczepiała go i wyraźnie próbowała z nim flirtować.

- Mówiłem. – mój partner wzruszył ramionami.

Rozstawiłam szerzej nogi i mocno chwyciłam rakietę. Odbiję ten serwis. I będę celować piłką w twarz tej małpy. 

_____________________________________________________________________________

I żeby ta sobota minęła jak najszybciej... Zaksa! <3

Twitter.