XXVIII

Epizod XXVII.

- Cholera, ty masz trening. – powiedziałam zerkając na zegarek.

- Nie pierwszy i nie ostatni. – skomentował krótko.

Wstałam z łóżka i wytarłam twarz.

- Przepraszam… Jak zwykle się rozkleiłam. – westchnęłam.

- Następnym razem zorganizujemy jakieś komedie. – powiedział. -  Te horrory to był zły pomysł.

Uśmiechnęłam się i wyrzuciłam chusteczkę do kosza.

- Trener cię zabije. – stwierdziłam widząc, że środkowy nigdzie się nie wybiera.

- Też masz trening. – odparł.

- Za dwadzieścia minut, twój już się zaczął. – przypomniałam mu.

- Pamiętasz w ogóle tego faceta? – zapytał.

- Niezbyt. – przyznałam szczerze. – To co wiedziałam powiedziałam policji.

 - Wcale nie zmieniłem swoich planów. – stwierdził po chwili ciszy.

Zerknęłam na niego zaskoczona.

- Ja swoich też nie zmienię. – powiedziałam uśmiechając się. – Idę na trening.

- Ale ja nie o tym. – odparł rozbawiony.

Uśmiechnęłam się i zaczęłam szukać swoich ubrań na trening. Dwadzieścia minut temu wylewałam łzy, teraz uśmiecham się od ucha do ucha. Piotrek, jesteś niesamowity.

- Na ciebie Andrea nie będzie zły, mnie Marek udusi. – powiedziałam opierając się o ścianę.

Piter machnął ręką. Władowałam się do łazienki i szybko ubrałam krótkie, czarne spodenki i neonowo różowy top. Związałam włosy w kitkę i poprawiłam lekko rozmazany makijaż. Po kilku minutach usiadłam na łóżku obok Nowakowskiego i zajęłam się zakładaniem butów.

- Dziwnie je wiążesz. – stwierdził uważnie mi się przyglądając.

- To wy wszyscy je dziwnie wiążecie. – powiedziałam z uśmiechem.

- Nieprawda. – Piter pociągnął mój kucyk.

Wyprostowałam nogę.

- Zawiąż lepiej, cwaniaku.

Nowakowski zrobił to w ekspresowym tempie.

- Dobra, wygląda to lepiej. – przyznałam zerkając na swoje buty.

Chwyciłam bluzę leżącą na krześle i przewiązałam ją sobie w pasie. Było ciepło, ale co jakiś czas zrywał się silny, chłodny wiatr. Szybko wyszliśmy z mojego pokoju. Zamknęłam drzwi a klucz schowałam do kieszeni bluzy.

- Poczekasz na mnie? Idę na halę, to obok stadionu.

- Masz minutę. – powiedziałam zerkając na zegarek.

Nowakowski pobiegł na czwarte piętro i po chwili wrócił  z torbą przewieszoną przez ramię.

- Spóźnienie. – krzyknęłam. – Gdybym była Markiem już byś dostał dodatkowe kilometry.

- Nie lubię go. – burknął Piotrek.

- Jest specyficzny. – przyznałam idąc na kompromis.

- Co robisz wieczorem?

- To co ty. Trenuję. – zaśmiałam się.

- Musisz mieć wolną chwilę.

- Po siłowni mam pół godziny, później znów idę do Marka. – powiedziałam po chwili przypominając sobie swój plan.

- Rezerwuję te pół godziny. – stwierdził.

- Piotrek,  przecież ja ledwo się wyrabiam. Wrócę, przebieram się i lecę na kolejny trening.

- Nie dziś. – powiedział. – Punkt dziewiętnasta wychodzimy.

- Dokąd? – zapytałam.

Nowakowski chyba sam nie miał pomysłu gdzie mielibyśmy iść.

- Zapraszasz mnie na randkę? – zaśmiałam się.

- Tak się chyba robi, nie? – zapytał.

- Chyba. – przyznałam wzruszając ramionami. – Zawsze tak robią na filmach. Ale w sumie… Epizod w horrorze już miałam.

Kiedy znaleźliśmy się w recepcji pomachałam Staszkowi i wyszłam na zewnątrz. Było ciepło, mimo, że słońce ukrywało się za chmurami. Ruszyliśmy w stronę hali w której trening mieli siatkarze. Mój stadion był tuż za tym budynkiem.

- Miłego treningu. – powiedziałam zatrzymując się przed wejściem na halę.

- Widzimy się o dziewiętnastej? – zapytał całując mnie w policzek.

- Okej. – odparłam rozbawiona myśląc o tym spotkaniu starając się nie zaczerwienić.

- Jak uroczo. – skwitował Ignaczak, który właśnie wybiegł z hali.

- A ty dokąd? – zapytał Piter.

- Kazali mi cię poszukać. – powiedział szczerząc się. – Nie przeszkadzajcie sobie.

Wywróciłam oczami a Nowakowski się zaśmiał.

- Muszę iść. – stwierdziłam widząc, że za trzy minuty muszę być na treningu.

Pomachałam siatkarzom i potruchtałam na stadion. Po kilku godzinach ciężkiej pracy nad formą wskoczyłam pod prysznic i pognałam na stołówkę. Byłam jedną z ostatnich. Szybko pognałam po swoją porcję, usiadłam przy stoliku i zaczęłam ją błyskawicznie pochłaniać.

- Musiałaś być naprawdę głodna. – powiedział rozbawiony Żygadło.

- Spieszę się. – odparłam wlewając w siebie pół butelki wody.

- Ty biegasz nawet między treningami. – stwierdził Ignaczak.

- Taka praca. – wzruszyłam ramionami wstając od stołu.

Przebrałam się i pognałam na siłownię. Korzystając z dwudziestominutowej przerwy odwiedziłam siatkarzy na hali. Większość grała na boisku, inni się rozciągali lub odpoczywali. Do barierek podszedł Olek.

- Musisz częściej wpadać. – stwierdził zerkając na siatkarzy. – Wtedy zaczynają grać.

Uśmiechnęłam się podziwiając potężną zagrywkę Kurka. Bezradny Ignaczak wylądował na boisku. Po przerwie pognałam do Marka. Udało mi się wynegocjować dziesięć minut. Kiedy wróciłam do pokoju wzięłam kolejny prysznic i zaczęłam się szykować na spotkanie z Piotrem. 

____________________________________________________________________________

Co za dzień. :) Dzisiaj kolejny mecz, Zaksa musi wygrać! :>

Twitter.