XVII

Epizod XVI.

Przez resztę dnia stopniowo pozbywaliśmy się dowodów z nocnego seansu. Wynosiliśmy butelki pod ubraniami i w torbach. Na spacerze byliśmy trzy razy co wzbudziło podejrzenia  -  Baśka bacznie nas obserwowała. Kiedy wieczorem wszyscy wracaliśmy do swoich pokoi byliśmy wykończeni. Przez seans wszyscy krótko spaliśmy, alkohol też zrobił swoje. Cieszyłam się, że jutro jest niedziela – to był mój ostatni dzień wolnego i chciałam go w pełni wykorzystać.

- Miałam kilka dni wolnego a jest jeszcze gorzej niż było. – zażartowałam, kiedy wchodziłam na drugie piętro z siatkarzami.

- Nie da się z nim negocjować, co? – zapytał Zagumny przypominając sobie scenę sprzed kilku dni.

- Jest… uparty. – przyznałam.

- Nie podoba mi się ten typ. – stwierdził Nowakowski.

- On jest w porządku. – powiedziałam. – Wiem jak wyglądała ta akcja  w holu, poniosło go, ale to naprawdę dobry facet.

- Nie wiem jak wy, ale ja jeszcze nie słyszałem o dobrym facecie, który szarpie się z kobietą.

Wywróciłam oczami, sportowcy bardzo wyolbrzymiali całą tę sytuację. Siatkarze mieszkający na moim piętrze zniknęli w swoich pokojach, a reszta ruszyła w kierunku schodów. Kiedy szukałam swoich kluczy znikąd pojawił się Krystian. Obiecałam sobie, że zgłoszę reklamację Zagumnemu. Na moje szczęście na korytarzu był jeszcze Kurek, Nowakowski, Jarosz i Ruciak. Piotrek niczym wierny pupil od razu pojawił się przy moim boku, a reszta siatkarzy z uśmiechami na twarzy ruszyła na górę.

- Spotkałem Marka, prosił, żebym ci to przekazał. – powiedział mój sąsiad wręczając mi jakieś kartki.

Podziękowałam mu i zabrałam od niego papiery. Kiedy otworzyłam drzwi Nowakowski chwycił moją rękę i zaciągnął mnie do środka.

- Będziesz jutro rano biegać? – zapytał Krystian zaglądając do środka.

- Nie. – odparłam piszcząc, bo Piotrek zaczął mnie łaskotać.

Kopnięciem zamknął drzwi uniemożliwiając podglądanie Krystianowi.

- Jesteś niemożliwy. – zaśmiałam się. – Myślałam, że Paweł to lepiej załatwi.

- Ja tam nie narzekam. – stwierdził nie wypuszczając mnie z objęć.

- Krystian już nie patrzy. – przypomniałam mu z uśmiechem.

- Wiem. – środkowy przyciągnął mnie jeszcze bardziej.

Przez chwilę spanikowałam i stałam tam zupełnie sparaliżowana. Dopiero kiedy poczułam jego wargi na swoich odzyskałam czucie. Wpięłam rękę w jego włosy i odwzajemniłam pocałunek. Po dłuższej chwili oderwaliśmy się od siebie i zaczęliśmy się śmiać. Nawet nie wiedziałam z czego, po prostu oboje wybuchliśmy głośnym śmiechem.

- Muszę iść. – powiedziałam nie mając pojęcia co robić dalej.

- Jesteś u siebie. – odparł rozbawiony. - Ja pójdę.

Kiwnęłam twierdząco głową i otworzyłam drzwi. Kiedy wyszedł nie miałam pojęcia co ze sobą zrobić. Analizowałam całą tę sytuację, ale wiedziałam, że to i tak nic nie da, więc po chwili dałam sobie spokój. Byłam wykończona, więc wskoczyłam pod prysznic i przed dwudziestą drugą leżałam już w łóżku. Obudziło mnie głośne walenie do drzwi.

- Czy ja się kiedyś wyśpię? – jęknęłam niechętnie odrzucając pościel.

Powłócząc nogami podeszłam do drzwi. Przetarłam twarz rękami i zerknęłam w lustro. Wyglądałam tragicznie. W między czasie usłyszałam kolejne uderzenia w drzwi.

- No idę. – wrzasnęłam i z hukiem otworzyłam drzwi.

- Oho, ktoś się nie wyspał. – Ignaczak zadowolony wbiegł do mojego pokoju.

Wywróciłam oczami i ruszyłam za nim. Wskoczyłam z powrotem do łóżka i przykryłam się pościelą.

- Twój trener jest wściekły, radzę wstać. – powiedział.

- Jest niedziela. Rano. Mam wolne. – przewróciłam się na drugi bok.

- I jak? – do pokoju wpadł Kosok.

- Nie chce wstać. – Ignaczak wskazał ręką na moje łóżko.

- Za pół godziny masz być na stadionie. – powiedział Kosok. – Podobno wczoraj miałaś dostać jakieś papiery.

- O kurwa! – zerwałam się z łóżka przypominając sobie o kartkach, które dostałam od Krystiana.

Siatkarze zachichotali, a ja podbiegłam do stolika i w pośpiechu zrzucałam z niego wszystko szukając papierów. Po chwili znalazłam poszukiwaną rzecz. Szybko przeczytałam jej zawartość i popędziłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i w ekspresowym tempie się ogarnęłam.

- Bardzo jest wkurzony? – zapytałam kończąc się czesać.

- Bardzo. – w drzwiach łazienki stanął mój trener.

- Przepraszam. – powiedziałam wystraszona. – Zapomniałam o tych kartkach, myślałam, że do końca tygodnia…

Za trenerem stanął Ignaczak, który bardzo głośno chrząknął. Kosok cały czas obserwował Marka.

- W porządku. – stwierdził niechętnie trener. – Musimy zmierzyć twój najlepszy czas i porównać go z innymi. Wystartujecie za pół godziny.

- Po co? – zapytałam.

- Przed wyjazdem to powtórzymy i sprawdzimy, czy te męki w Spale cokolwiek dały.

- Dużo nas tam startuje?

- Oprócz ciebie jest siedem innych dziewczyn. – powiedział.

- Mam jakieś szanse? – zapytałam rozbawiona wychodząc z łazienki.

- Może gdybyś trenowała, a nie była na wakacjach… - westchnął, a ja zaczęłam się śmiać.

- Skopie im tyłki, zobaczysz. – powiedziałam.

- Jeśli będziesz pierwsza, i będziesz miała niezły czas postaram się zmienić trochę twoją rozpiskę.

- Chociaż o godzinę. – poprosiłam.

Marek kiwnął głową i kazał mi przyjść na stadion za dwadzieścia minut. Podbiegłam do torby i po chwili znalazłam strój lekkoatletyczny.  Szybko założyłam obcisłe, granatowe spodenki i krótki, biały top. Założyłam swoje najlepsze buty i wyszłam z pokoju poganiając siatkarzy. Wyprzedziłam grupę sportowców i pognałam w kierunku stadionu lekkoatletycznego. 

___________________________________________________________________________

Niedługo kończy mi się umowa z operatorem sieci. Uciekam z Plusa, opłaca się przejść do Play? :)

Twitter.